… Dhe duke e nxjerrë jashtë legjitimitetit, kjo do të thotë se duhet të vijë një federatë tjetër për t’i drejtuar më për së mbari punët e futbollit të Shqipërisë. Sepse kështu nuk mund të ecet më. Kështu pra, fitorja e Korabit ndaj Vllaznisë këtë të shtunë do të vërtetonte se Federata Shqiptare e Futbollit diskriminon në mënyrën më të bujshme pikërisht skuadrat që zënë vendet e para dhe favorizon, mbështet me hile, skuadrat që zënë vendet e dyta. Është një rast botëror!
Konkretisht: Mbas mbarimit të dy fazave të para të Kampionatit të Kategorisë së Dytë (se e Dytë është), Vllaznia e Shkodrës është plot 12 pikë mbi rivalin e saj më të afërt, që është Erzeni i Shijakut. Situata e vërtetë, jo e rrêjshme, është kjo:
Vllaznia e Shkodrës 44 pikë
Erzeni i Shijakut 32 pikë
Me çrregullin e saj, FSHF ka vendosë që këto pikë, kjo diferencë, të zhvërtetohet në mënyrën më të paskrupujt. Ajo përgjysmon pikët. Dhe tash pamja është kjo:
Vllaznia e Shkodrës 22 pikë!
Erzeni i Shijakut 16 pikë.!
Pra, nga 12 pikë ndryshim dhe epërsi, çmendurisht ato zvogëlohen në vetëm 6 pikë epërsi. Kjo është një nga rrênat më të bujshme që njeh historia e renditjeve të futbollit në botë. Kështu, nëse Korabi fiton këtë të shtunë me Vllazninë dhe Erzeni fiton me Besëlidhjen, renditja do të jetë kjo:
Vllaznia e Shkodrës 22 pikë!
Erzeni i Shijakut 19 pikë!
Pra brenda vetëm 90 minutave lojë, nga 12 pikë kalohet në vetëm 3 pikë epërsi! Shpërndajeni në botë këtë shembull dhe do të merrni “Oscar”-in e pavërtetësisë. Nëse Vllaznisë do t’i ruhej epërsia e vërtetë +12 që ka mbas mbarimit të dy fazave, edhe mbas humbjes në Peshkopi, situata do të ishte kjo:
Vllaznia e Shkodrës 44 pikë!
Erzeni i Shijakut 35 pikë!
Pra, plot 9 pikë ndryshim. Kësisoj, nga Peshkopia, Vllaznia do të kthehej për në Shkodër duke vënë buzën në gaz sepse pa 3 pikët e humbura atje me Korabin, largësia do të ishte + 9 pikë. Prapëseprapë një epërsi e thellë që do t’ia ruante fort rrugën drejt ngjitjes me meritë të plotë në Kampionatin Kombëtar. Atëherë, me ç’të drejtë ti “ia vjedh” pikët që ajo i ka fituar me mund, me djersë, me rezultate që ti vetë madje, si organizator e drejtues, ia ke njohur (omologuar)?…
Përse ke vepruar kështu? Kur do të dalësh nga kjo çoroditje, nga kjo mungesë diturie? Çka dreqin ke që përgjysmon pikët, që diku-diku kur i përgjysmon të dalin deri dhe me presje dhjetore, madje? Për shembull, Dinamos nga 27 pikë, i takon të kishte 13 pikë e gjysmë dhe ti shkel edhe pseudorregullin tënd, duke ia caktuar padrejtësisht 14 pikë? Pra, i ke falë një gjysmë pike. Ndoshta ngaqë të vjen turp që të bësh një renditje (klasifikim) me presje dhjetore.
A keni bërë matematikë ndonjëherë, a keni mbaruar gjimnaz, a keni ndonjë mik që ka mbaruar fakultetin për “aritmetikë” sado modest, qoftë edhe me shkollë nate? Për fat të keq, këtë unë nuk e di. Di vetëm se nëse humbet Vllaznia në Peshkopi dhe fiton Erzeni me Besëlidhjen, krejt befasisht dhe padrejtësisht, 12 pikët epërsi të Vllaznisë nuk mbesin 9, por mbesin vetëm 3 pikë epërsi!
Çka tregon se + 12 pikët paskan qenë krejt kot dhe ti, drejtuesja e kampionatit, ke shkatërruar me dorën tënde vetë kampionatin që drejton. Madje, ke nëpërkambun djersën e fitimtarëve, punën, sakrificat e tyre. E njëjta situatë është edhe për grupin tjetër të këtij kampionati. Pra, edhe këtu nëse mbas mbarimit të dy fazave kemi këtë pamje kryesuese:
Bylis i Ballshit 42 pikë
Besa e Kavajës 35 pikë;
Me përgjysmimin e pikëve diferenca është vetëm 3 pikë. Vështrojeni:
Bylis i Ballshit 21 pikë!
Besa e Kavajës 18 pikë!
Në të vërtetë Besa duhej të kishte 17 pikë e gjysmë, pra si në rastin e Dinamos ka edhe këtu një “falsifikim” të pamëshirshëm! Sepse i është falë një gjysmë pike Besës! Por më e rëndësishme është se nga 7 pikë epërsi, i mjeri Bylis (ashtu si e mjera Vllazni), është ngushtuar në vetëm 3 pikë epërsi!
Kjo do të thotë se nëse Bylis humbet këtë javë në Lushnjë dhe Besa fiton me Egnatian në Rrogozhinë, atëherë Bylis dhe Besa barazohen në pikë: nga 21 secila. Ky do të ishte një nga trukimet më “sui generis” që njeh historia e futbollit! Në këtë rast një trukim zyrtar dhe publik!
Në një kohë që po të ruhej epërsia e renditjes së vërtetë, edhe mbas humbjes së Bylisit e fitores së Besës, jo vetëm nuk do të ndodhte barazimi i pikëve, por Bylis do të vazhdonte të kryesonte me bukur 4 pikë epërsi. Është pak t’i thuash skandal dhe mashtrim botëror!
Komentet janë të tepërta. Për rregullimin e Kampionateve të Shqipërisë, për vërtetësinë e tyre, ky rregull do të duhej të prishej, të anulohej brenda javës. Kjo do t’ia rriste tejet seriozitetin dhe autoritetin e FSHF-së.
“Errare humanum est, perseverare autem diabolicum”, thotë Latini: “Me gabue është njerëzore, por të ngulmosh në gabimin, është djallëzore”. Nëse nuk anulohet përgjysmimi në fjalë, atëherë FSHF-ja ka dalë jashtë legjitimitetit.
Çka do të thotë se në vend të saj do të duhej të vinte një federatë tjetër, më me kulturë, më me dije, më e drejtë, më serioze, më kompetente, “jo djallëzore” pra, pse jo, edhe më atdhetare. Një federatë që do të duhej të bindej se futbolli nuk është i saj, por i popullit, i kombit, i qyteteve.
Megjithatë, edhe mund të mos vinte një federatë tjetër, por urgjentisht do të duhej të ngrihej dhe të funksiononte Liga Kombëtare e Futbollit, e cila nuk mund të drejtohet assesi prej zëvendëspresidentit të FSHF – një rast i pastër konflikti të interesit kjo, por prej tjetër kujt.
Dhe duke u zgjedhur jo prej dhjetë vetëve, por prej të deleguarve nga të gjitha llojet e skuadrave pjesëmarrëse në të gjithë kampionatet zyrtare kombëtare që zhvillohen në Shqipëri. Shkoni e gjeni, bie fjala, historinë e themelimit të Ligës Kombëtare të Futbollit në Itali, e shihni se si kanë vepruar kur ia kanë nisur këtij themelimi.
Ndërkaq, me trishtim vërehet se klubet e futbollit, skuadrat, qytetet, bashkitë nuk bëzajnë, nuk ndihen assesi dhe përulen kësisoj. Deri këtu ka mbërritur servilizmi federalist në futbollin shqiptar Ndërkohë, më e çuditshme është sesi nuk del një anëtar i Komitetit Ekzekutiv të FSHF-së e të votojë kundër këtyre formave që me pakësimin e skuadrave në vetëm 10 – mbasi kanë “përjashtuar” nga Kampionati i Shqipërisë, qytetet ndër më fisnikët e tradicionalët – kanë zhvlerësuar kësisoj gjithçka tjetër.
Si nuk doli një prej këtyre a të tjerë, që të shkojnë në UEFA apo FIFA dhe të pyesin: a është normale që veprojmë kështu? Ose: si nuk marrin guximin e të shkojnë tek International Boardi e t’i thonë që ne nuk e njohim rregullin tënd të 3 pikëve për fitoren, por ne njohim 1 pikë e gjysmë për fitoren.
Ndonëse në thelb, në rastin e renditjes së tyre të re, as këtë nuk e njohin, teksa nuk guxojnë që të paktën në këtë faze të përgjysmimit të pikëve, të respektonin, të unisonin vlerën matematikore, e të jepeshin jo 3 pikë për fitoren, por 1 pikë e gjysmë për fitoren dhe 0.50 për barazimin.
Më e vërtetë do të ishte kështu, sepse përgjysmimi do të njësohej e do të respektohej, e do të ruhej epërsia e vërtetë e skuadrës kryesuese. Tjetër punë mandej se përsëri, edhe në këtë rast, International Boardi do të tallej me Shqipërinë e gjysmë pikëve.
Dhe po e mbyll me një rast nga historia. Kur më 1930, Mbretëria e Zogut desh të zhvillonte për herë të parë Kampionatin e Shqipërisë në futboll, Shkodra me mendjemadhësi kundërshtoi. Nuk besonte në këtë organizim.
Ngaqë në qytetin e saj ajo zhvillonte një organizim futbollistik të jashtëzakonshëm me kampionatet e saj të një tufe skuadrash: Studente Shkodra, Juventus, Lekë Dukagjini, Liria, Republika, Djelmnia Shkodra, Shkolla e Parrucës, Gjergj Kastrioti, Gjimnazi i Shtetit… Madje, deri dhe me pjesëmarrjen në këtë Kampionat të Shkodrës të një prej skuadrave më të vjetra të Malit të Zi, Cernogorac e Cetinës. Mirëpo, Ahmet Zogu ishte Ahmet Zogu!
Dhe me një të rënë të lapsit e detyroi Shkodrën e pabindur të shkrinte skuadrat e saj, të merrte pjesë e të përfaqësohej, si të thuash me një “Kombëtare” të saj (e, Shkodra e kishte formuar me kohë edhe këtë me emrin “Reprezentativi i Shkodrës”) që u quajt Bashkimi Shkodran. (Vllaznia e vërtetë e sportit ka lindur jo më 1919, por më 1936).
E pra, mos ndoshta ka ardhur koha që Vllaznia të dalë nga Kampionati Kombëtar i Kategorisë së Dytë e t’iu kthehet kampionateve të saj të stilit të viteve ’20. Pse jo, të nisë edhe ndërtimin e një stadium të ri se ky i sotmi nuk qenka i saj, por i FSHF-së.
Dhe mbasi të dilte prej këtij kampionati, të merrte me vete edhe skuadrat e Elbasanit, Besës së Kavajës, Tomorit të Beratit e të tjera, të cilat për shkak të kampionatit me vetëm 10 skuadra, e duke i ndarë në dy grupe, thuajse Veri e Jug, pra gegë e toskë të veçuar, shumica e tyre për vite nuk mund të ëndërrojnë të kthehen në Kampionatin e Parë Kombëtar të Shqipërisë. Sidomos ato të Shqipërisë Qendrore, më saktë të Jugut.
Vështroni: Besa e Kavajës, Lushnja, Apolonia e Fierit, Tomori i Beratit, Elbasani – të gjitha në një grup ku vetëm njëra mund të ngjitet!?… Besoj se arrini ta kuptoni që organizimet e Kampionateve të Shqipërisë janë tronditur keqas. Dhe për këtë askush nuk flet. Nuk flet madje as shteti, as qeveria, as ministria. Sikur nuk i kanë të tyret skuadrat e qyteteve të Shqipërisë.
Ose sikur kjo dukuri e një rëndësie të pamatë e jetës shoqërore, qytetare, shpirtërore, sportive, nuk i përket Shqipërisë, po atij që quhet Komiteti Ekzekutiv i Federatës Shqiptare të Futbollit, në të cilin nuk janë më shumë se nja 9 a 10 vetë.
Gati dola nga tema. Kështu pra, po pres me padurim që Vllaznia të humbasë në Peshkopi me Korabin. Po ashtu që edhe Bylis të humbasë në Lushnjë. Gjithnjë me shpresë se këto do të ndikojnë që të ndodhë ndryshimi i madh në drejtimin dhe organizimin e futbollit shqiptar./Panorama Sport/
