KRYESORE

Dy golat e shënuar nga mesfushori Elmir Lekaj i kanë dhënë fitoren ekipit U-19 të Akademisë Vllaznia në ndeshjen e rradhës, atë të zhvilluar ndaj Portos sot në Lezhë. Ai është shndërruar në protagonistin kryesor të kësaj ndeshje me lojën dhe mbi të gjitha me golat që ka shënuar.

Nëse Vllaznia ka patur një brez të artë sportistësh, padyshim që ka qenë ai i viteve '80. Hysen Zmijani, Hysen Dedja, Isak Pashaj, Ferid Rragami, Astrit Hafizi, Luan Vukatana, Fatbardh Jera, Fasli Fakja, Viktor Briza, Lulëzim Bersheni, etj, kanë qenë padyshim emra të spikatur jo vetëm të kësaj skuadre por dhe të futbollit shqiptar. Dhe sigurisht që të vjen keq kur konstaton që ky brez ka fituar pak trofe.

Dita e sotme ka qenë e veçantë për atë që njihet nga të gjithë si "kryetifozi i Vllaznisë". Bëhet fjalë për Astrit Rrahmanin, ose siç e njohin të gjithë "Tuti". Ai ka patur ditëlindjen teksa ka festuar 54 vjetorin e lindjes dhe urimet në adresë të tij kanë qenë të shumta dhe jo vetëm nga miqtë e tij më të ngushtë, Gëzim Çoçja dhe Xhevat Gjatoja.

Gani Muriqi ka lindur në Shkodër në vitin 1937 dhe që i vogël, ndoshta duke parë edhe vëllanë më të madh- Fadilin tek stërvitej me biçikletë, vendos të ndjekë rrugën e tij. I futet sportit të çiklizmit me të cilin do të ushtrohej për 13-14 vjet duke fituar disa gara dhe të shkonte deri tek vendi i dytë, ai i nënkampionit të Shqipërisë në Rrethet Çiklistike.

Karriera e tij nuk ka qenë shumë e gjatë megjithatë është pjesë e historisë së futbollit shkodran. Bëhet fjalë për Ali Kullollin.
Ai ka lindur në Shkodër më 24 mars 1930 dhe fillimet e futbollit I ka në lagjen Rus Haslikej ku organizoheshin ndeshje me shokët e fëmijërisë si Xhevat Hajdari, Ethem e Zyhdi Bakalli, Isa Buletini, Vehbi Ademi, Shuajp Cufja, Lutfi Haliti, Xhevat Bilali, Avni Mula, Selah Muka, Shuajp Puka, Ethem Selmani, Xhevat Nehani, Fadil Gogoviq etj. Futbolli për të do të bëhej shumë I dashur.  Ai me shokët e tij madje kanë luajtur futboll edhe gjatë kohës së luftës. Në vitin 1946, në një ndeshje mes qendrave të punës duke luajtur kundër ekipit të Bahri Kavajës e Lutfi Halitit, u dallova dhe për këtë trajneri dhe mësuesi I paharruar Ibrahim Dizdari që ishte dhe gjyqtari I takimit, I afrohet Alisë dhe I thotë: “Ti patjetër duhet të vazhdosh futbollin”. Një fjali që djaloshin e entuziasmoi shumë. Por më pas ai do të shkonte ushtar në Gjirokastër bashkë me shkodranët e tjerë si Shaban Abdija, Ali Tepelija, Buto Smaja, Met Rraboshta, Mujo Dyli, Fadil Halluni, Qemal Spahija, Faik Pelingu etj dhe u aktivizua në ekipin e Divizionit të Gjirokatrës me të cilin zunë vendin e parë.

Ishte një brez i rrallë, që në kombëtaren e Shpresave arriti një nga nivelet më të larta në futbollin europian. Rikthim në episodet dhe odisenë e një grupi talentesh që edhe sot kujtohen menostalgji dhe nderim

AVENTURAT MARRAMENDËSE TË MIRASH VUKSANIT
Për Mirash Vuksanin mundja ishte një trimëri romantike. Ai  në sensin sportiv ishte një hero, në sensin njerzor gjithmonë i ndershëm i sinqertë e burrërorë. Djali i Palinës dhe i Vukasanit ka lindur në lagjen Pjolla të Shalës në vitin 1935. Tek e shikoje me sy Mirash Vuksanin shtatlartë me fizikun e tij  të bëshim e harmonik, mendja të shkonte tek kreshnikët e legjendave të veriut me fuqi  mbinjerzore, pjellë e fantazisë së mitologjike të parardhëseve tanë të vjetër. Sikur kreshniket e lashtë  të rrokeshin në një log livadhi me Mirashin e pathyeshëm  shumë nga ata do të kishin mbetë pa lavdinë e tyre shekullore, pasi djaloshi  i kohrave moderne ishte po aq i zoti sa të sfidonte çdo legjendarë. Duke flakur tej epitetet dhe duke qëndruar me këmbë në tokë Mirash Vuksani, për 10 vjet rresht, ka qënë shqiptari më i fuqishëm në peshën vet. Kampion apsolut i mundjes klasike që ka mposhtur çdo kundërshtarë në pedanën e tapetit, aty ku shemben dhe  lartësohen sovranet dhe shkruhet historia, e cila kompioneve u vjen nga pas.