Ish-trajneri i Milanit, Stefano Pioli ka dhënë një intervistë të gjatë për “La Gazzetta dello Sport” ku ka rrëfyer fundin e aventurës së tij në stolin e kuqezinjve.
“Ka ardhur një përfundim fiziologjik, derbet e përshpejtuan atë. Humbja e gjashtë radhazi më lëndoi, natyrisht. Sidomos dy nga Ligën e Kampioneve, edhe sepse ata hoqën vlerën e një rezultati të mrekullueshëm, të rikthehesha në gjysmëfinale pas 16 vitesh. Metodat e punës janë të njëjta si vitin e kaluar”.
Kur e kuptove që mbaroi te Milani?
“Ishte një moment specifik, ndeshja e dytë çerekfinalen e Ligës së Europës, Roma-Milan, në Olimpiko. Ne kishim humbur 1-0 në ndeshjen e parë. Në dhomën e zhveshjes, para ndeshjes, mbajta një fjalim që më bëri bujë, një nga fjalimet e mia më të përzemërta ndonjëherë. Isha i sigurt se do të kaloja. Në vend të kësaj, asgjë nuk i erdhi skuadrës dhe ai bëri pak në fushë. Aty kuptova se ajo që jepja nuk mjaftonte më. Empatia kishte shkuar keq. Keqardhje apo pendim? Askush. Për mua, ka vetëm një matës për të vlerësuar një aventurë profesionale, të vlerësoj ekipin ashtu siç e gjeta dhe siç e lashë. Gjithçka që ndodhi në mes, e mira dhe e keqe, është pjesë e rrugëtimit dhe duhet pranuar”.
Mendimi yt për Teo Hernandez dhe Leao…
“Teo është një djalë i mirë. Secili ka strategjitë e veta për të marrë më të mirën nga lojtarët. Nuk ka pasur asnjë ditë në Milano në të cilën nuk kam pasur nevojë ta inkurajoj atë. Duke e kritikuar Leaon, ne humbasim realitetin, domethënë një djalë që po rritet vazhdimisht. Edhe këtë vit. Mbetem i bindur se Rafa mund të bëhet akoma shumë i fortë, nuk e di nëse ai do ta fitojë Topin e Artë. por është duke punuar për ta arritur atë.”
Rreth Reijnders…
“Monkada më tha: “Hidhi një sy këtij djali”. Unë e kisha admiruar tashmë në një ndeshje të Ligës së Konferencës kundër Uest Hamit. Më magjepsi eleganca dhe aftësia e tij për të shkuar përtej kundërshtarit pa e dribluar”, tha Pioli.
