Nuk ma do mendja se per dashamiresit e sportit e veçmas ata te mundjes, emri i njerit prej legjendave te ketij sporti sa te bukur e veshtire po aq edhe te hershem e tradicional shqiptar, Mjeshtrit te tapetit, shkodranit Nikoll Grimaj, eshte i panjohur.
Per mua si gazetar i hershem sporti qe edhe e kam pare kete ikone te mundjes shqiptare te ndeshej ne tapet me lloj -lloj kundershtaresh e qe krah-qafa e tij e pa rrezistueshme i rrezonte keqas ne tapet me tuç.
Grimaj vazhdon te qendroje edhe sot ne memorien time ashtu, shtatlarte, i forte e i fuqishem fizikisht, i qeshur e plot humor dhe i pa kompromis si sportist e si njeri me askend sidomos me te keqen e me humbjen..
Edhe pse vete kam qene me shume i lidhur me futbollin, lojerat me dore e atletiken, kjo nuk me pengonte te ndiqja here pas here edhe çiklizmin, notin, mundjen, peshengritjen po se po, si dhe sportet e tjera pasi perfundimisht jeten time e kisha lidhur pazgjidhshmerisht me sportin.
Dhe paskam qene vertet fatlum, sepse mbi te gjitha veç kenaqesise shpirterore sporti me ka dhene aq shume miq e mikesha te mrekullueshem qe edhe pse dje i njoha fare te rinj e beqare, sot ani pse jane zbardhur krejt e jane bere heret prinder e gjysher, nena e gjyshe, kenaqesia qe ndjej ne te komunikuarin e vazhdueshem me ta eshte e nje lloji krejt te veçante njerezor pasi kemi vertet aq shume per t’i kujtuar e treguar njeri tjetrit.
Nikoll Grima u lind ne fshatin Grude (Malesia e Tuzit) me 1950 dhe fare i vogel ne moshe qysh 14 vjeç do t’i ngjitej sportit te mundjes per te mos ju ndare tapetit per gati 20 vite radhazi.
Pa perfshire ketu edhe nje 10 vjeçar shtese ne rolin e nje trajneri teper te suksesshem duke u bere keshtu nje krye-emer i mundjes shqiptare sidomos ne vitet 70-80.
Dhe tek Vllaznia e tij Grimaj do te shpallej plot 8 here Kampion i Shqiperise ne mundjen klasike ne peshat 82-100 kg.
Me pas me fanelen e Tiranes shkodrani energjik do te fitonte edhe 5 tituj te tjere kampioni krahas mundesve te tjere te famshem te atij klubi e kampione te medhenj te Shqiperise si Kadri Nuri, Piro Kokalari, R.Leka, V.Bezhani, P.Bardhi, etj.
E atje ne Shkodren e tij sportive Mjeshtri ish stervitur e kish pasur ne krah te tij emra te medhenj e te respektuar te mundjes shqiptare qe e kishin rritur kesisoj dhe i kishin veshur petkun e nje kampioni te madh te tapetit te tille si I. e M. Guri, N.Njebza, Rr. Bardeli, M.Vuksani, e nder vite edhe P.Sterkaj, N.Doda, etj etj.
Dhe tek kujtoj sot Nikoll Grimen e titujt e shumte kampion te tij si sportist, shto ketu edhe faktin e te qenit 5 here kampion si trajner i Dinamos, nuk mund te le dot pa permendur edhe kampione te tjere te medhenj te ketij sporti ne Shqiperi si ne mundje e Lire po ashtu edhe ne ate Klasike dhe radhazi me vijne ne mendje plot respekt e mirenjohje per ate sport te paster qe bene e me ato kushte gati mizerrabel qe kishin,
emrat e shume te respektuarve S.Nikolla, M.Malo, S.Gjenerali. M.Curri, F.Rama, B.Lika, N.Spahiu, A.Lame, V.Bezhani, F.Ylli, por edhe vellezerit e pathyeshem beratas Dhelpra etj etj.
Dhe sot me vjen mire vertet qe ne krye te ketij sporti e ne drejtim te tij qendrojne per ta çuar edhe me perpara kete tradite te hershme shqiptare dy prej miqve te mij te mire e te hershem Çim Spahiu e Martin Biba, ndaj edhe sukseset e mundjes e mundesve tane sidomos ne aktivitetet rajonale nderkombetare ku jane ndeshur shpesh me fqinjet tane e me gjere edhe neper turne europiane e mesdhetare kane qene vertet per t’u marre ne konsiderate e per tu vleresuar jo pak.
E nderkohe nuk mund te mos ndjesh keqardhje tek kujton se sa shume i dhane sportit shqiptar nder vite keta mjeshtra te shkelqyer e sa pak moren prej tij, per te mos thene qe kurre nuk moren as minimumin e asaj qe meritonin ne te vertet.
Por te pakten ma do mendja se duhet te ndihen krenare, sidomos shpirterisht tek moren perjetesisht respektin e mirenjohjen tone, duartrokitjet e urimet tona te zemres per gjithcka te mire,te bukur te ndershme, burrerore e emocionuese qe na dhane ne ato vite te veshtira per ne shqiptaret.
…Dhe tek rikujtoj ato fare pak takime nderkomnbetare qe mundja shqiptare kishte ne ato vite te atij izolimi absurd e ku nuk lejohej te ndesheshim me sportistet e vendeve imperialiste, revizioniste e “armike” te Shqiperise socialiste e plot budallalliqe me oke te kesaj natyre ,
me vjen nder mend nje histori e trishte e Kampionit te Madh te tapetit shqiptar Kadri Nurit te cilin ne nje aktivitet madhor boteror pasi kish fituar ne dy ndeshjet e para e pritej te hynte ne zonen e medaljeve e privuan te vazhdonte me tej sepse kundershtari i radhes ishte nje mundes imperialist e revizionist sovjetik!!!
E njejta gje i ndodhi gjate karieres se tij edhe Mjeshtrit Nikoll Grimaj te cilit fakti i te qenit prej Grude e Tuzi, pra prej “Jugosllavise Titiste” nuk e la kurre te perfaqesonte ngjyrat e vendit ku jetoj e u rrit, te vendit qe e beri nje Kampion e nje Mjeshter te madh Sporti te Shqiperise.
Nejse, i nderuar Nikoll, ma do mendja qe sot edhe pse prej vitesh banon e jeton i qete e plot lumturi me familjen tende te respektuar ne SHBA, nuk besoj se titujt e nderet qe vendi yt te ka dhene me te drejte e sepse i ke merituar, te tilla si
Mjeshter i Merituar Sporti, Mjeshter e Nderi i Mundjes shqiptare, Mirenjohja e Qytetit te Shkodres etj, pa diskutuar ketu titujt e shumte Kampion Kombertar i atij vendi si sportist e si trajner ta kene humbur peshen, vleresimin e shkelqimin e tyre aq me shume qe i dedikohen e i takojne nje emri teper te nderuar e teper te respektuar te sportit shqiptar siç jeni JU.
Adriatik DOSTI
