Nga mbesa jote Irgena Tafili
E si mund të shkruaj për ty
Kur ti nuk je këtu,
Këtë poezi për të lexuar.
E si mund të flas për ty
Që tashmë kaq larg je larguar.
Dora dridhet
Zemra pompon,
Lotët rrjedhin
E shpirti vajton
E si mund të lind dielli në agim
Kur “AGIM” nuk ka më tani
Do jepja gjithçka që të ktheheshe,
Por e di që e shkuara nuk kthehet përsëri.
I dua ato çaste plot gjallëri
Edhe pse jeta këtë gjë nuk e mundëson.
E dua këtu atë fytyrë plot ëmbëlsi
Që tani nga larg po na vështron.
Nuk do kërkoja shumë nga jeta
Vetëm edhe një herë të përqafoj
Do lumturohesha duke thënë: të gjeta!!!
Dhe këtë kujtim kurrë të mos harroj.
Por jeta qenka një gënjeshtër
Dhe vdekja një mizori
Na ndan si një shpat mes dy botëve
Na ndan përfundimisht nga ti.
Po ti mos u shqetëso axhushi im
Se ne nuk të harrojmë
Do të ruajmë si një diamant në zemër
Dhe gjithmonë do të të kujtojmë.
Çdo ditë do të të përmendim
Duke ngritur kokën lart
Dhe çdo mbrëmje duke të ëndërruar
Do të shtrihemi në shtrat.
Do doja të isha prane teje
Në çastet e fundit të tua
Meqë kjo gjë nuk ndodhi
Për herë të fundit dy fjalë të të them dua.
Je “HERO” i të gjithëve,dhe
Krenari e mbiemrit tonë
Me emrin tend do krenohet Shqipëria
Dhe sigurisht ne përgjithmonë.
