Masimo Morati është gjithmonë i lidhur me Interin e tij, edhe pse prej 10 vitesh nuk është më presidenti i klubit. Në një intervistë për “Radio Tv Serie A”, 77-vjeçari ka treguar jo vetëm eksperiencën e tij në krye të zikaltërve lidhur me emrat më të famshëm që kanë kaluar ose jo nga Interi, por ka analizuar edhe aktualitetin e kryesuesve aktual të Serisë A.
Sa mendoni për Interin?
Kur je president dhe kur nuk je, janë dy mënyra të ndryshme për ta jetuar. Së pari, je përgjegjës dhe ndjen një ndjenjë detyre. Si tifoz zemërohesh me klubin dhe lojtarin, por sjell shumë më tepër qetësi në shtëpi. Interi mbetet shumë i rëndësishëm, pavarësisht se kush mendon për ne, ai na lidh me Interin. Ishte më e lehtë më parë, ishte zona ime. Tani ndihem si dikush që i ka ndodhur një gjë e mrekullueshme, por është lënë pas krahësh dhe është më shumë vështirë ta justifikosh këtë pasion.
Çfarë kërkonit te lojtarët dhe a keni ndonjë pendesë?
Si president, ju gjithmonë shpresoni të gjeni dikë që do t’ju bëjë të fitoni dhe të fitoni vazhdimisht. Unë kërkoja klasin e lojtarëve, pastaj kur mbërriti Samueli, kuptova se klasi ishte i rëndësishëm, por me të ne plotësuam skuadrën. Pendesa kam për shumë. Shumë herë lidhet me pamundësinë për të bërë diçka, një si Kantona do të ishte një ndryshim marshi. Më pas Pirlo te Milani dhe trajnerë që mund t’i trajtoja më mirë apo më keq, në varësi të tyre. Por gjithçka ka qenë për të mirën e klubit.
Si jetoni me të qenit presidenti i tripletës?
Nuk e prisja që të konsiderohej kaq e rëndësishme, por është. Ne fituam gjithçka brenda një muaji. Vuajtëm deri në fund, por ishte fantastike.
Jeni mësuar ta shihni Murinjon në një stol tjetër italian?
Po, e prisja dhe më pas ai është i përshtatshëm për Romën. Klubi ka potencial të madh dhe ai shpik diçka çdo ditë.
Dhe Mota?
Nuk e prisja të ishte trajner. Ai ka qenë gjithmonë inteligjent dhe shumë praktik, gjë që e bëri shumë të mirë. Bolonja luan mirë dhe fiton. Mota është ai që më pëlqen më shumë, përveç Inzagit.
Më i çmenduri i ekipit të tripletës?
Maikoni, ai ishte gjithë forcë fizike dhe ankohej në fund të ndeshjes sepse tifozët nuk e mbështesnin mjaftueshëm skuadrën. Sa mirë që ai nuk ishte pranë meje gjatë ndeshjes sepse kur e ofendoja…
Çfarë nuk do të bënit përsëri?
I gjori Simoni u larguar brenda natës. Pastaj Roberto Karlos, por ishte një transferim i detyruar për buxhetin. Unë duhet edhe të kisha mbrojtur Pirlon më shumë.
A e keni menduar ndonjëherë se jeni shumë i mirë?
Është një e metë, ndaj lojtarëve që përfituan nga kjo. Por kujt i intereson, nuk ishte ajo që më bëri të vuaj. Ishte e rëndësishme që të kuptonim njëri-tjetrin. Nuk i shihja shpesh lojtarët, por kishte besim.
Çfarë patë te Rekoba?
Klasin. Kaq shumë klas dhe kaq shumë fuqi ishte shumë e vështirë për t’u parë së bashku. Po të mos ishte aq dembel… Kur e bleva, takova një agjent të famshëm amerikano-jugor dhe më tha që në ndeshjen e parë do të binte stadiumin të binte dhe kështu ndodhi. Mendoja se ishte një i paracaktuar. Ideja për të pasur dikë në pankinë që po ta aktivizoje bënte diçka të fuqishme, të bukur. Një tjetër si ai ishte Kanu, një lojtar i madh, por pas problemit të zemrës trajnerët kishin frikë.
Ronaldo…
Shumë inteligjent, i zgjuar. I jashtëzakonshëm. Nuk kishte fat sepse mund të fitonte akoma shumë, por u dëmtua. Ishte gazmor, dinte të përshtatej edhe me momentin e seriozitetit.
E keni ndierë ndonjëherë dëshirën për ta blerë Interin përsëri?
Jo, sinqerisht ata që janë aty janë të mirë.
Skuadra e sotme?
Shumë e fortë në të gjithë repartet. Përpara, në mesfushë. Në portë, menduam se lojtari më i mirë ishte larguar, por në vend të kësaj ai që ka ardhur është shumë i mirë. Pastaj me pesë zëvendësimet mund ta menaxhosh më mirë lodhjen.
Lautaro…
Vërtetë i mirë, ai ka karakterin e një qendërsulmuesi dhe shënon gola të bukur. Dhe pastaj Turami është një surprizë e madhe.
Inzagi…
Shumë i mirë, ai vazhdimisht mban një profil të ulët dhe ekipi luan shumë mirë. Nuk e njoh personalisht, por ai është i mirë dhe është përmirësuar. Ka goxha aftësi të mira.
A ishte Mesi afër Interit?
Është e vërtetë, e kisha parë në ekipin argjentinas U-19. Ky djalë e fitoi ndeshjen i vetëm. Më kishte bërë përshtypje me karakterin dhe klasin e tij. Kishte gazetarë që më pyesnin se çfarë mendoja, nëse doja të merrja Ronaldinjon, unë thashë se më pëlqente Mesi. Ai e dinte dhe ra në kontakt me ne, por ishte kujdesur dhe rritur nga Barcelona. Më erdhi keq. Por çdo vit më dërgonte fanellën e tij.
E imagjinonit tek Interi?
Po, por Mesi mund të imagjinohej kudo ta vendosje. Mund ta shihje edhe si fëmijë se ishte diçka ndryshe.
Sa afër është ylli i dytë?
Besëtytnitë ndërhyjnë, por le të shpresojmë se është afër. Kjo do të përfaqësonte një vazhdimësi fantastike.
